maandag 4 juli 2011

een onverwachte knuffel van een zoon

Sta es op, zei hij.
Waarom, vraag ik.
Sta es op, zei hij
Ik sta op en hij geeft me een knuffel.
Waarop er weer tranen vloeien van de dees,
maar mijn hart wordt warm.
Zo lief... en ook mijn tranen zijn warm.
Mijn God, wat hou ik van mijn kinderen...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten