Hilarisch en leuk

Gisteravond paardenshow met dochter en vriendinnen. Heel leuk, en nog leuker toen een paar dingen anders liepen dan voorzien... Met als hoogtepunt toen 1 van de zeven hengsten in de toch wel kleine halve piste besloot dat het ECHT geen weer was om kunstjes te showen...Dat was wel ff schrikken. Maar wel waar voor je 15 Euro!

Metallica - Nothing Else Matters [Original Video]

Ik las dat een ongeneeslijke zieke, minstens 1 vriend op vier verliest.
Je hoort niets meer, ze kunnen het niet aan, of vinden het makkelijker om niets meer te laten horen.
Ook bij haar hoor ik zoiets. Niet dat ze haar laten vallen, maar de beste vriendin, die zeker zou bellen vandaag, kon niet omdat haar vriendje andere plannen had. Dus zit ze te wachten, voor niks, op het telefoontje. Het komt niet. En ik zie het verdriet in haar ogen, haar houding.
Net zoals men mij zegt, ik bel je nog. Ik kom es af. Mijn telefoon rinkelt niet. En de hond heeft niets om zijn tanden in te zetten. Vacuum.
Als ik mijn schoonzus bel om het laatste nieuws door te geven, zegt ze al heel gauw, ik moet nu es verder doen. Boodschap aangekomen.
Ik snap ook wel dat het allemaal heel hard en rauw is, maar wij zitten er ook mee. En voor een keertje wou ik dat ik Nederlander was. Die kunnen dat wel, die hollanders...

Deep Purple-Child in Time

Leonard Cohen - If it be your will

Ik had deze levensles niet op deze manier hoeven te leren. Ik heb kleuterschool doorlopen, lagere school, middelbaar en meermaals hoge school.Mijn hart breekt. wou het lot dat ik daarom leerde een port-a-cath spoelen? SCHREEEUUUUUUUUUUUUUUUUUWWWWWWWWWWWWWWWWWWWW
Ik probeer me in te houden, maar ik verzuip. Ik verzuip en zij gaat d......Waarschijnlijk is dit mijn woedefase (kubbler ross)

Het zou moeten zijn, She ain't heavy, she is my daughter

THE HOLLIES - He Ain't Heavy, He's My Brother

NEEEEEEEEEEEEEEEEEE

Nee ik wil ni, nee dit kan niet , nee oh aub nee.

Maar het was ja, ja de scan is niet goed. Soms is ja een verkeerd woord.

Ik voelde het al twee weken in mijn botten, ergens heb ik geschreven, het beest is terug. En ik had gelijk. Voor de eerste keer in mijn leven wou ik dat ik ongelijk had. 

Het laatste half jaar heb ik drie blikken gehad die ik onmiddellijk herkende en onmiddellijk haatte.

De eerste was van de neuroloog in D, in November. Hij keek in mijn ogen en bleef kijken, en de wereld sloeg onder mijn voeten uit.

De tweede was vandaag, de prof neurochirurgie  Dit was nog erger. Zonder woorden, een blik, tot diep in mijn ziel. Ik heb hem.

De derde, die was hartverscheurend. Van hem, naar haar, naar mij. Van haar naar mij.

De wanhoop, nee nee nee. Maar het was ja. De schreeuw om hulp in haar ogen, naar mij toe, de mama, mama kan alles. Maar dit niet. Ontzetting.Verbijstering. Wanhoop.

Pijn pijn pijn.

En dan volgt er stilte. Loodzwaar. En liters tranen.

Ze zei, 'het lijkt alsof ik plots iets anders heb. De vorige keren, was het een tumor in mijn hoofd. Nu ja, wegsnijden, bestralen en klaar is kees. Maar nu voelt het serieus."

Ik denk dat het eindelijk is doorgedrongen. Het is niet weg te snijden, de bestraling pakte niet aan en de chemo is tijdswinst. Als het al lukt.

en het wordt nogmaals zwart rondom mij. Ik zit aan de verkeerde kant van de tafel. En zal het geweten hebben. Ik geef niet op, maar er is ook nog zoiets als kut realisme. Dus als vloeken en tieren volgt, laat het me vergeven zijn.

Megastressen. Strakjes scan...

Uit eten met men dochter. Daarna plantenspeurtocht. Daarna, genieten van een zwoele avond. Spelen met licht in het donker. En yes, eindelijk geschilderd met een foto! Happy.